Miracle Morning week 5

door | 15 12 2016 | Miracle Morning

The Jane Austen Book Club - Karen Fowler

Week 5: lezen, lezen, lezen

Maandag 12 december: Miracle Morning 21

Decemberdagen zijn kort en vermoeiend. Ik probeer dan ook niet te veel te ‘moeten’ van mezelf.
Ah, hoor ik je denken, die is vast niet om half zes opgestaan. Die heeft weer haar Miracle Morning overgeslagen en is lekker blijven liggen.

Nope.

Ik een Miracle Morning overslaan? Mezelf een miracle ontzeggen omdat het buiten donker en koud is? Deze maand is bij uitstek de maand voor Miracle Mornings. Heerlijk. Kerstlichtjes aan (zo noemen we huis-tuin-en-keuken-waxinelichtjes in december), beker koffie erbij en aan de slag.

(Ja, ik negeer het feit dat ik vorige week een beetje heb gespijbeld. Ik ben een schrijver, geen journalist. Ik mag feiten verbuigen en negeren. Bovendien ben ik van de frisse starts. Elke dag is een nieuw begin, zeker een maandag.)

Vandaag ben ik in een nieuw boek begonnen. Dat doe ik elke maandag – ik lees één boek per week. Papieren boeken, ebooks en luisterboeken. Soms een roman, dan weer een business- of zelfhulpboek. Inspiratie en kennis vind je overal, in elke vorm.

Deze week lees ik The Jane Austen Book Club van Karen Joy Fowler. Het boek gaat over een leesclub die elke maand bijeenkomt om een roman van Jane Austen te bespreken. Pride & Prejudice, bijvoorbeeld, of Sense & Sensibility.

Dit boek roept al na het lezen van de eerste bladzijde iets bij me op dat het midden houdt tussen een Engelse kostuumdrama en Amerikaanse films als Fried Green Tomatoes en Steel Magnolias. De manier waarop de schrijfster in de proloog de zes hoofdpersonen introduceert, belooft scherpe karakteranalyses en een heerlijk gevoel voor humor.

“Dear Miss Austen: We must regretfully inform you that your work does not suit our current needs.”


– Weer een uitgever die niets in Jane Austens werk zag. If only they knew.

 

Dinsdag 13 december: Miracle Morning 22

Ik heb mezelf vorige week een slowcooker (ofwel crockpot) cadeau gedaan. Sindsdien staat het ding bijna elke dag te pruttelen. Wat een gemak. Draadjesvlees, pulled chicken… ‘s ochtends snijd ik de ingrediënten, flikker ze in de slowcooker en acht uur later hebben we een heerlijk diner.

Vannacht stond de appelmoes op. Gisteravond vier Elstars in kleine blokjes gesneden en samen met 1 schepje kaneel (geen suiker!) de hele nacht op ‘Laag’ laten pruttelen. (Voor de non-slowcookers onder ons: een crockpot heeft maar twee standen, Hoog en Laag. Zo simpel kan het leven zijn.) Dus ik zit nu met een bakje zelfgemaakte appelmoes voor mijn neus. Fan-fucking-tastisch, excusez le mot. Mijn appelmoes is de miracle in mijn morning.

Woensdag 14 december: Miracle Morning 23

Naast het ochtendschrijven voor de Miracle Morning schrijf ik nog veel meer. Over zakelijk bloggen, bijvoorbeeld, en over de helende werking van creatief schrijven: schrijven is een geweldig instrument voor persoonlijke en zakelijke groei. Ik ervaar een helende kracht in het schrijven; het opschrijven van je angsten, vragen, problemen en verdriet werkt bevrijdend. Door te schrijven zet je je gedachten en zaken op een rijtje, letterlijk. Misschien ga ik al mijn ideeën in een boek gieten. Een boek met een actieplan, want dat mis ik vaak bij een inspirerend boek. Geweldige inzichten gekregen, helemaal klaar om in beweging te komen en dan…. tja, wat dan? Waar begin je? Hoe begin je?

Eén van de redenen waarom ik experimenteer met Miracle Mornings is omdat ik een methode zoek om vanuit rust in hoofd, hart en lijf een nieuwe manier van werken en leven onder de knie te krijgen.

Jarenlang was ik een snelkookpan, nu ben ik een slowcooker.

Uit beide komen heerlijke gerechten, er is niks mis met met je keuken als je één van beide gebruikt. Als je er maar voor zorgt dat er een gezonde, smakelijke hap op tafel komt. Of je nu kiest voor snelheid en efficiëntie of voor een rustige, langzaam pruttelende manier van leven: zo lang je er maar blij van wordt. Zo lang het maar je eigen keuze is. Zo lang jij maar de baas bent in eigen keuken.

Eindelijk schrijf ik weer. Twintig jaar lang heb ik teksten gemaakt voor anderen, maar nu schrijf ik weer. Ik moest de stekker uit mijn snelkookpan trekken en een slowcooking manier van leven vinden die bij me past, om te komen waar ik nu ben. Ik ben geland. Ik kan nu rustig nadenken over elk woord; ik hoef er niks mee te verkopen, ik hoef er niet de ideeën van iemand anders mee te omschrijven, dit mag allemaal uit mezelf komen. En dat doet het. Dit kómt allemaal uit mezelf. #nofilter hashtaggen we er dan bij op Instagram. Like if you like.

2 Reacties

  1. Kitty Kilian

    Heej, als ik hier een comment plaats, voor welke post is dat dan? Nou ja, ik probeer het gewoon.

    1. Jane Austen: geweldig vind ik haar. Pride & Prejudice.
    2. Slow Cooker: dat lijkt mij ook wel wat. Ik heb ze in de VS gezien. Geweldige dingen. Destijds geïnformeerd bij voedingsdeskundigen of dat nou wel gezond was. Ik kwam er niet uit. jij?

    Antwoord
    • Eva Smitt

      Ja, P&P is ook mijn favoriet.
      De slowcooker is niets anders dan een elektrische variant van een römertopf, eeuwenoude manier om voedsel op lage temperatuur te garen. Het enige waarop ik gelet heb, is of de binnenkant van de pot niet van een kankerverwekkende antiaanbaklaag was gemaakt. Maar die bestaan niet eens.

      Ik heb het idee dat voedsel bereiden in de slowcooker juist gezonder is dan in de pan, aangezien er niks kan aanbakken. Ik ben er blij mee. Dat slowcooking past heel goed bij mijn winters slowliving. Straks weer appelmoes maken. Ik kom om in de Elstars. Om 21.30 de appelblokjes erin met een schep kaneel en om 05.30 warme appelmoes eten. Hoeveel miracles heb je nodig op een dag om gelukkig te zijn?

      Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.